Հաճախ ընդիմադիր դաշտից հնչում են կարծիքներ, որ տարիներ առաջ եկավ մի պահ, երբ Ռուսաստանի համար Ադրբեջանը ավելի կարևոր դարձավ, և Ռուսաստանը սկսեց ավելի մոտենալ Թուրքիային ու Ադրբեջանին։
Վերջին մի քանի օրերի ընթացքում, երբ Ադրբեջանը փակել է Բերձորի ճանապարհը, ադրբեջանցի «էկոլոգները» տարբեր ձևերով փորձեցին վարկաբեկել, ծաղրել և վիրավորել ռուսաստանցի զինվորականներին։
Հրապարակի ու ողջ մայրաքաղաքի լույսերից, ոստիկանապատ տոնածառից պլշած, հիացած ու հոտային հրճվանք ապրողներին ասեմ, որ Երևանը երբեք այսքան անճաշակ, գեղցու մակարդակի, թրքաոճ զարդարանք չի ունեցել։
ԵՊՀ ուսանողների ակցիան Ռուսաստանի դեսպանատան մոտ և հատկապես դեսպանատանը հանձնած նամակի բովանդակությունը ցույց են տալիս, որ պատմություն առարկան լուրջ շտկման կարիք ունի, քանի որ պատմության չիմացությունը պետությունների և ժողովուրդների վերացման պատճառ կարող է դառնալ։
Ռուս խաղաղապահներին մեղադրելուց առաջ պետք է հասկանալ, որ նրանց մեկ չհաշվարկված քայլից կարող է պայթել նոր՝ ավելի արյունալի ու կործանարար պատերազմ, որից հաստատ անմասն չեն լինի Ռուսաստանը, Իրանն ու Թուրքիան:
Ներքաղաքական կյանքն իր օրգանական միջավայր վերադարձնելու համար նախ պետք արձանագրել, որ «Վերածնվող Հայաստան» և «Հայրենիք» կուսակցությունների ԱԺ-ից դուրս գալուց հետո «Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» դաշինքներն այլևս գոյություն չունեն:
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...